Omdat deze minor voornamelijk gaat over vernieuwingen in het onderwijs, en het smartboard daar al prachtig voorbeeld van is, ga ik er meer op deze blog plaatsen. Maar wat is nu een vernieuwing? Kijk ik dan terug naar 50 jaar geleden? Naar de tijd dat ik naar de basisschool ging (tot 10 jaar geleden)? Of wat er tussen de afgelopen 2 jaar en nu veranderd is?
Ik wil graag kijken wat er veranderd is sinds ik van de basisschool weg ben. Veel dingen zijn het zelfde... veel dingen lijken nu anders omdat ik er vanuit een ander perspectief naar kijk. Maar er zijn ook veranderingen.
Als ik kijk naar vroeger, werd er weinig gereflecteerd met de leerlingen. Ik heb in ieder geval nooit meegemaakt dat ik tips en tops kon geven aan andere kinderen, alleen na een spreekbeurt. Vorig jaar heb ik gezien dat dit heel goed kan, met alle kinderen. Kinderen zijn onwijs eerlijk en kunnen elkaar goed vertellen wat ze goed vonden, maar ook wat beter kan, op een positieve en opbouwende manier. Dit is een competentie die ontzettend belangrijk is, niet alleen in de basisschooltijd, maar ook de rest van hun leven.
Dit jaar ga ik, naar alle waarschijnlijkheid, mijn afstudeeronderzoek hierover doen, dus hier zal nog veel meer informatie over komen. Maar voor nu, een korte inleiding hierin.
De kinderen op mijn vorige school (SBO) krijgen op een vroege leeftijd te maken met reflectie. Ze leren om tips en tops te geven, en krijgen die ook van de leerkrachten. Hierdoor krijgen ze een idee hoe dit werkt en ook voorbeelden van hoe je opbouwende kritiek kunt geven.
Ik kan me herinneren dat ik reflecteren in de klas n de eerste 2 jaar van mijn opleiding doodeng vond. Wat moet ik nu vragen en wat zullen ze zeggen? Als ik vraag of het een leuke les was, kunnen ze hooguit Ja, Nee of Mwahhhh zeggen. Daar heb ik weinig aan. Ik heb me vaak afgevraagd hoe ik dit anders aan kon pakken.
Het reflecteren door kinderen is hier een perfecte uitkomst voor. Naast het tips en tops aan anderen geven, kunnen ze ook op zichzelf reflecteren. Ze kunnen bijvoorbeeld hun naam naar een vinkje of kruisje slepen op het smartboard, en daarna beargumenteren. Dit vergt wel wat doorvragen en aansturen van de leerkracht, maar het loont zich wel degelijk. Een kind dat zelf weet waar het mis ging, en dit kan verwoorden, kan hier gerichter aan werken. Ook als het wel goed ging, is dit een goed handvat, want zo moet het de volgende keer weer!
Naast het reflecteren op werkhouding, kun je ook reflecteren op inhoud.
Neem een rekenles. Geef op het einde één som op, waarvan je weet dat deze min of meer de basis vormt van de les, of waarvan de instructie het belangrijkst was. Laat de kinderen deze som maken (evt. binnen een bepaalde tijd) en laat één kind deze som daarna op het bord maken en laat de rest controleren of het klopt. Degenen die het goed hebben, hebben aan het doel voldaan. Dit is een manier die 5 minuten kost om te kijken of de les effectief is geweest.
En effectiviteit is toch wel erg belangrijk bij het geven van een les, is het niet?
Het smartboard is hier dus ook weer een goed bruikbaar voorwerp bij, niet als doel maar als middel.
Ik wil graag kijken wat er veranderd is sinds ik van de basisschool weg ben. Veel dingen zijn het zelfde... veel dingen lijken nu anders omdat ik er vanuit een ander perspectief naar kijk. Maar er zijn ook veranderingen.
Als ik kijk naar vroeger, werd er weinig gereflecteerd met de leerlingen. Ik heb in ieder geval nooit meegemaakt dat ik tips en tops kon geven aan andere kinderen, alleen na een spreekbeurt. Vorig jaar heb ik gezien dat dit heel goed kan, met alle kinderen. Kinderen zijn onwijs eerlijk en kunnen elkaar goed vertellen wat ze goed vonden, maar ook wat beter kan, op een positieve en opbouwende manier. Dit is een competentie die ontzettend belangrijk is, niet alleen in de basisschooltijd, maar ook de rest van hun leven.
Dit jaar ga ik, naar alle waarschijnlijkheid, mijn afstudeeronderzoek hierover doen, dus hier zal nog veel meer informatie over komen. Maar voor nu, een korte inleiding hierin.
De kinderen op mijn vorige school (SBO) krijgen op een vroege leeftijd te maken met reflectie. Ze leren om tips en tops te geven, en krijgen die ook van de leerkrachten. Hierdoor krijgen ze een idee hoe dit werkt en ook voorbeelden van hoe je opbouwende kritiek kunt geven.
Ik kan me herinneren dat ik reflecteren in de klas n de eerste 2 jaar van mijn opleiding doodeng vond. Wat moet ik nu vragen en wat zullen ze zeggen? Als ik vraag of het een leuke les was, kunnen ze hooguit Ja, Nee of Mwahhhh zeggen. Daar heb ik weinig aan. Ik heb me vaak afgevraagd hoe ik dit anders aan kon pakken.
Het reflecteren door kinderen is hier een perfecte uitkomst voor. Naast het tips en tops aan anderen geven, kunnen ze ook op zichzelf reflecteren. Ze kunnen bijvoorbeeld hun naam naar een vinkje of kruisje slepen op het smartboard, en daarna beargumenteren. Dit vergt wel wat doorvragen en aansturen van de leerkracht, maar het loont zich wel degelijk. Een kind dat zelf weet waar het mis ging, en dit kan verwoorden, kan hier gerichter aan werken. Ook als het wel goed ging, is dit een goed handvat, want zo moet het de volgende keer weer!
Naast het reflecteren op werkhouding, kun je ook reflecteren op inhoud.
Neem een rekenles. Geef op het einde één som op, waarvan je weet dat deze min of meer de basis vormt van de les, of waarvan de instructie het belangrijkst was. Laat de kinderen deze som maken (evt. binnen een bepaalde tijd) en laat één kind deze som daarna op het bord maken en laat de rest controleren of het klopt. Degenen die het goed hebben, hebben aan het doel voldaan. Dit is een manier die 5 minuten kost om te kijken of de les effectief is geweest.
En effectiviteit is toch wel erg belangrijk bij het geven van een les, is het niet?
Het smartboard is hier dus ook weer een goed bruikbaar voorwerp bij, niet als doel maar als middel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten